Miłość znaleziona dawno, dawno temu

                Dzień dobry. Wybraliście sobie w ankiecie, po długim i zaciętym boju, miłość wyznawaną w listach i wierszach. Dziś zaczniemy ten temat, ale zajmie nam to trochę nim dojdziemy do końca. A czym zaczniemy? Czymś bardzo starym :)

                Nie ma wątpliwości, że człowiek jest stworzony by czuć miłość, prawda? Podejrzewam, że od momentu, w którym zeszliśmy z drzew (przynajmniej niektórzy z nas) zaczęliśmy odczuwać takie uczucie. Co jest jednak powszechnym dokumentem potwierdzającym istnienie takowego?

                Biblia, moi drodzy! A co w Biblii? Największym tekstem traktującym o miłości jest „Pieśń nad Pieśniami” swego czasu nazwana przez mojego profesora od języka polskiego, jako „utwór erotyczny Biblii.” Właściwie bardzo się nie pomylił. Spójrzmy: „Niech mnie ucałuje pocałunkami swych ust! Bo miłość twa przedniejsza od wina” i to już w pierwszym wersie! Potem zaś Oblubieniec przyrównuje swą wybrankę do zaprzęgu Faraona (chodzi prawdopodobnie o bogactwo zdobień przy rydwanach i uprzęży), czym widzimy, ja widzę, że miłość często potrafi zamazać wady a podwyższyć zalety. Nieco później (roz. 2 wers 10) Oblubieniec pokazuje, że miłość opiera się na przyjaźni, co później powtarza w rozdziale 4. Pieśń nad pieśniami nie jest tylko opisem Oblubienicy i Oblubieńca, którzy porównują się nawzajem do gazeli czy gołębic. To przede wszystkim opowieść o szczerej, czystej miłości. Tak czystej jak potrafi być miłość przed koniecznością zapłacenia podatków. Jest to opis pokazujący, że miłość nas chroni i daje nam komfort psychiczny. Jest to opis, który stawia na pierwszym miejscu przyjaźń. Jest bardzo ciekawy fragment z ostatniego rozdziału, który chciałbym przytoczyć i zakończyć w ten sposób temat „Pieśni nad Pieśniami”:

Połóż mię jak pieczęć na twoim sercu,

jak pieczęć na twoim ramieniu,

bo jak śmierć potężna jest miłość,

a zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol,

żar jej to żar ognia,

płomień Pański.

Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości,

nie zatopią jej rzeki.

                Teraz nadal krążąc w temacie Pisma Świętego pójdźmy gdzie indziej. Ludzie dzielą się na trzy typy: 1. Czyta, ale nie rozumie, 2. Czy, rozumie i myśli, 3. Nie czyta. Ci, którzy czytają i rozumieją znajdą podobieństwa w wielu innych książkach, nie tylko w Biblii. Będą wyciągać wiersze i poematy na potwierdzenie, że miłość istnieje i jest jak najbardziej realna. Ja też to zrobię, lecz następnym razem. Teraz pójdę nieco do przodu i popatrzymy na kilka cytatów z Nowego Testamentu:

„Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą”

„Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: z nich zaś największa jest miłość.”

„Na to zaś wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości.”

„Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym.”

                Może tylko ja uważam, że to niesamowite. Książka, jaką jest Pismo Święte podaje nam tak niesamowite słowa na temat miłości i ukazuje ją w tak wielu miejscach! Zawsze widzimy miłość, jako niesamowite uczucie, które jest najważniejsze na tym świecie, które potrafi wybaczać, dawać nadzieję… Uczucie, które, zgodnie z „Pieśnią nad Pieśniami” powinno być oparte na przyjaźni…

                Wiem, że może nie tego się spodziewaliście, ale sam miałem problem ażeby ugryźć ten temat w bardziej sensowny sposób. Zacząłem od Biblii, jako przykład, że miłość może być znaleziona wszędzie. Niedługo przytoczę jakiś (jeszcze nie zdecydowałem, który) wiersz o tej tematyce i porozmawiamy również o tym, dlaczego wolimy pisać zamiast mówić. A na razie pozdrawiam ;)